Een beeld van de Haagse beeldhouwer L.S.W. van der Noordaa. De architect van het beeld was H. van der Kloot Meyburg welke na de Tweede Wereldoorlog ook de ontwerper en supervisor van het wederopbouwplan van Katwijk zou worden. Verantwoordelijk voor de architectonische onderbouw waren de heren Hagedoorn en Paardekooper uit Scheveningen. Zij leverden ook de ombouw die nodig was om het beeld in de muur in te passen.

Het beeld is gemaakt van een speciale granietsoort; Duits Beugagraniet.

Het beeld stelt een vissersvrouw voor welke met haar zoon naar een gedoofd stakelvuur* kijkt, een teken dat haar man op zee gebleven is en niet meer thuis zal komen.

De 36 jarige Dirkje van Rhijn, gehuwd met Jacob Jonker heeft model gestaan voor dit beeld. Jacob en Dirkje hadden geen kinderen, het is dus niet haar zoon die model heeft gestaan. We hebben niet kunnen achterhalen wie voor het kind model heeft gestaan.

Het beeld werd aan de bevolking van Katwijk geschonken door prinses Juliana als dank voor het prettige en ongedwongen verblijf in Katwijk tijdens haar studiejaren in Leiden. Het werd op 19 september 1930 door de prinses, in aanwezigheid van haar ouders, in de stromende regen onthult.